Korte herinneringen aan mijn bevalling

Herinneringen aan mijn bevalling
Zo, ik vond het wel weer eens tijd voor een lijstje! Vandaag som ik een aantal herinneringen op aan mijn bevalling. Benieuwd wat ik toen dacht en zei? Lees dan verder!


* Ik twijfelde enorm of ik vriendlief moest wekken na de eerste ‘wee’, omdat ik niet wist of het nou echt was begonnen.
* Toen er nog behoorlijk wat tijd tussen de weeën zat, zei ik tegen mijn vriend dat ik niet wilde dat ’t stopte! Ik wilde weeën, ik wilde pijn! Ik was namelijk bang dat ’t zou ophouden, terwijl ik zo graag wilde bevallen.
* Eenmaal duidelijk dat de bevalling echt was begonnen, vond ik dat ik nog wel even ‘iets’ moest eten voordat ik die enorme prestatie moest leveren. Mijn vriend pakte dan ook een Liga Evergreen voor mij en ik at een koekje tijdens de ‘lichte’ weeën op.
* Ik weet nog dat ik thuis dacht: ‘joh, als dit ’t is, valt het allemaal nog wel mee’.
* Mijn vriend heeft om 06:00 in de ochtend tijdens het inladen van de spullen in de auto aan een toevallig voorbijkomende buurman gevraagd of hij nog kleingeld had (want hoe dom ook: we hadden dit beiden niet in onze portemonnee) omdat we richting het ziekenhuis moesten. Helaas had de buurman ook niets op zak, haha. Hij was de eerste persoon die wist dat ’t was begonnen!
* De hele autorit heb ik zonder gordel in de stoel gehangen (achterover). Zo dom achteraf, maar had geen idee hoe ik anders die weeen op moest vangen.
* Eenmaal op het ‘spoedplein’ aangekomen moesten we naar de ingang lopen. Daar stond een vrouw te roken die me heel veel succes wenste;).
* Op de afdeling was iedereen verbaasd dat ik het stuk had gelopen (omdat we dus geen kleingeld voor een rolstoel hadden).
* Al die voorbereidingen op de bevalling waarin ik over een bevallings-shirt sprak waren voor niets: ik heb de meeste tijd gewoon poedeltje naakt in dat bed gelegen.
* Ook heb ik een tijdje de weeën opgevangen onder de douche, waar ik uiteindelijk ook mijn Liga Evergreen ben ‘verloren’ en dat tijdens een wee. Heerlijk!
* Ik heb ontzettend vaak “FUCK” en “FUCKING HELL” geroepen tijdens de weeën.
* Ook zei ik dat ik dit nooit meer weer ging doen.
* Het gevoel dat ik moest poepen (en dus persdrang had) had ik erg lang, maar ik mocht niet persen! Vreselijk vond ik dat.
* De gynaecoloog zei dat ik een half uurtje mocht ‘meegeven’ en dat ik na het half uurtje mocht gaan persen. Nou. Bedankt. Zie dat persen maar eens tegen te gaan.
* Bij elke perswee riepen ze: “Geef alles! Ze is er bijna!”. Potverdorie! Elke perswee gaf ik alles en dacht ik dat ik haar ter wereld zou brengen, maar ik ben uiteindelijk een uur bezig geweest!
* Toen Kyra ‘klaarlag’ voor de uitgang;) moest ik wachten op die laatste perswee. Deze leek echt wel uren te duren (branden als een malle daar benee) en ik weet nog dat ik niet zo netjes riep waar die *#&@* wee bleef.
* Het moment was prachtig, toen ze eenmaal op mijn borst werd gelegd. Ik kon alleen maar roepen: “wat ben je mooi”.
* Met tranen van geluk keek ik naar mijn vriend en hij naar mij – zo gelukkig!
* Kyra heeft erg goed laten weten dat haar stembandjes werkte; ze bleef maar huilen!
* Ze vertelden me over het spuitje wat waarschijnlijk nodig zou zijn om de placenta eruit te persen, maar dat ze eerst gingen kijken of ’t ook zo lukte. Of ik nog even wilde persen…
* Welja! Na een uurtje persen kon dat er ook nog wel bij. Dat stelde overigens niks voor, geen spuitje nodig gehad.
* Ik kan me het moment ook nog wel herinneren dat ze ‘m liet zien…
* Ik moest toch wat hechtinkjes, die kwamen ze uiteindelijk na een uur zetten. Maar ach; met een baby op je borst maakt ’t allemaal niet meer zoveel uit.
* Mijn moeder heeft me uiteindelijk geholpen onder de douche. Ik weet nog hoe heerlijk ik ’t vond om weer schoon te zijn.
* En toen mochten we naar huis, als gezinnetje, vol met adrenaline. Ik kon alleen maar naar haar kijken; zo gelukkig!
* Eenmaal thuis liet mijn vriend nog even de live-foto’s zien van de bevalling;) Ik wist totaal niet dat hij foto’s had genomen van dit moment.

Dat waren nog wat kleine herinneringen aan mijn bevalling; los van mijn hele bevallingsverhaal. Wat is jou het meest bijgebleven?

Liefs,

Leonie

6 thoughts on “Korte herinneringen aan mijn bevalling

  1. Leuk om te lezen! Wat zo’n bevalling ook echt los kan maken, ineens ben je een monster met al dat gevloek haha. Ik vloek best snel, niet heel ladylike maar ik kan me niet eens meer herinneren of ik dat tijdens de bevalling ook heb gedaan. Ik riep wel vaak AAAHHAAUU! ? Wat me wel echt bijstaat is dat Emile mee deed met het puffen en ik echt dacht hou op want je zit niet in mijn pufritme!
    Kelly onlangs geplaatst…Emigreren als kindMy Profile

  2. Oh ja dat branden op jet eind, verschrikkelijk. Ik heb ook echt veel te veel kleding en spullen meegenomen waarvan ik niks gebruikt heb. Alleen de warme sokken volgens mij, haha.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.