Na dik 6 maanden werd het eens tijd om Kyra op haar eigen kamertje te leggen. Vandaag vertel ik hoe het is gegaan…

Tijd aangebroken
Ik schreef al eens dat ik aan het twijfelen was om Kyra op haar eigen kamer te leggen. Tot voor kort vond ik dat nog helemaal geen fijn idee en besloot ik daar dus ook nog even mee te wachten.
Hoe moeilijk ik het ook vind/vond, hebben we afgelopen donderdag toch echt de knoop doorgehakt en het ledikantje verplaatst naar haar eigen kamer. Het werd tijd dat onze slaapkamer weer van ons werd en haar mooie kamertje ook echt gebruikt ging worden waarvoor het bedoelt is.

Moeilijk!
Het eerste slaapje heeft ze nog op onze kamer gedaan. Toen ze wakker werd hebben we alle spullen van de vloer gehaald, alles even goed gepoetst zodat ze lekker in een schoon kamertje terecht kon. Het middagdutje van 12:00 heeft ze in haar eigen kamer gedaan. Toen ik haar zo zag liggen (via de babyfoon), kreeg ik het wel een beetje moeilijk. Al helmaal toen ik die lege ruimte naast mijn eigen bed zag.. Ik heb wat traantjes gelaten (hormonen?), maar ik weet ook wel dat ik haar niet eeuwig naast me kan houden en het ook goed is zo.

Hoe het gaat
Super goed. Het is alsof ze niet door heeft dat ze niet meer bij ons ligt. Ik merk in ieder geval geen verschil. Ze slaapt nog steeds haar dutjes die ze altijd al deed (op uitzonderingen na) en valt gemakkelijk in slaap. Voor mij was en is het nog steeds wel wennen. Ik slaap met de babyfoon naast me en soms ben ik bang dat ik haar niet of te laat hoor, waardoor ze gaat huilen. Tot nu toe is dat nog niet voor gekomen, gelukkig. Toch is het wel anders dan wanneer ze nog naast me lag, maar ook dit went wel weer, hoop ik.

Liefs,

Leonie