Het was me ’n weekje wel! Pak een kop thee of koffie erbij, want ik heb een wat langere mamaupdate voor je vandaag!
Helnacht
Pfoe. Ik denk dat we afgelopen week de rotste nacht tot nu toe hebben gehad met z’n 3tjes. Ik was werken tot 23:00 en mijn vriend was vanaf 19:00 eigenlijk al bezig om Kyra te laten slapen. Toen ik thuis kwam, trof ik hen op ons bed; Kyra al slapende op mijn vriend z’n borst (lang geleden!). Ik legde haar aan en vervolgens stopte ik haar weer in. Nou, ze sliep hooguit 20 minuten en toen begon het weer opnieuw. Huilen, onrustig, trappen met haar beentjes. Heel erg sneu. Ik dacht dat ze misschien krampjes had (vanwege het schoppen), dus kruikje erbij gehaald, gezongen, gewiegd, etc. Tot 02:00 heb ik een poging gedaan om haar in haar eigen bedje te laten slapen, maar steeds werd ze na hooguit 20 minuten weer krijsend wakker. Uiteindelijk viel ze naast me, aan de borst in slaap. Normaal wil ik dat niet, maar nu vond ik het wel welletjes. In die nacht werd ze alsnog soms huilend wakker, maar kon ik haar sneller en gemakkelijker troosten omdat ik naast haar lag. Gelukkig kon ze om 06:00 weer lachen en de dag starten. Pfoe. Ik heb die nacht hooguit 3 uurtjes geslapen, denk ik. #momlife.

Op de automatische piloot
Ik schreef laatst al (en in de maandupdate van maandag) dat Kyra het staan helemaal ontdekt heeft. Ze trekt zich echt werkelijk overal aan op: aan de bank, de tafel, de box, maar ook haar bed. Dat laatste doet ze dus ook in de nacht, als ze ‘wakker’ wordt. Met haar ogen dicht gaat ze op haar knieën en vervolgens staat ze dan in bed, een beetje te huilen.
Ze doet ’t echt in een rap tempo en het lijkt echt op de automatische piloot te gaan.

Aanhankelijk
Afgelopen dagen is Kyra wat aanhankelijker dan anders. Ze wil het liefst de hele dag volledige aandacht. Als je maar even wegloopt, gaat ze huilen. Of als ik haar gedragen heb en ik zet haar weer neer om te gaan spelen, moet ze altijd even huilen… Zodra ik haar op til is ’t allemaal weer prima.

Hapje voor mama!
Och, van de week hadden we toch een schattig moment (waar ik nog even de nodige trotse mama traantjes om moest laten, hihi)! We hadden stukjes watermeloen gesneden voor ons drieën. Kyra bleek er niet zo’n heel erg fan van en vond ons vorkje een stuk interessanter. Ik gaf haar mijn vork en prikte een stukje watermeloen. Ze stak haar arm uit en ‘voerde’ mij zo haar stukje watermeloen. Trots dat ze was! En heel erg lachen. Zo leuk. Ook papa kreeg stukjes watermeloen van Kyra…. Schatje.

Hartruisje
Bij het consultatiebureau hadden ze een licht hartruisje gehoord en daar hoefde we ons geen zorgen over te maken. Na 4 maanden zou ze het nog wel een keer beluisteren. Daag, dacht ik, ik ga wel even naar de huisarts. Hij stuurde ons door naar het ziekenhuis en die afspraak was dus gisteren.
Ondanks dat beiden hadden gezegd dat het onschuldig zou zijn, vond ik de afspraak toch spannend. De lieve kinderarts heeft Kyra goed onderzocht en kon inderdaad een heel klein ruisje horen. Dit was absoluut onschuldig en 6 van de 10 kinderen zou zo’n ruisje hebben. Niks om me zorgen over te maken. Er viel letterlijk een last van m’n schouders af. Gelukkig maar…

Zo, nu ben je weer helemaal op de hoogte!

Liefs,

Leonie