Het leek me wel tijd om te vertellen hoe het slapen in eigen bedje nu gaat! Ik ben een aantal weken bezig (geweest) met slaaptraining… Lees gauw verder!

Voorheen
As we speak zit ik op de bank met mijn ontbijtje en een cappuccino. Ik heb tijd om dit blogje te tikken want, ja het is echt waar, Kyra ligt in haar eigen bedje haar ochtenddut te doen!  Voorheen had ik Kyra continu bij me. Dit vond ik ook helemaal niet zo erg, lekker de hele dag knuffelen en samen zijn. We stonden op, deden onze ochtendroutine en gingen naar beneden. Daar legde ik haar in de box te spelen of droeg ik haar bij me in de Tula. Op die manier kon ik toch nog mijn ontbijtje maken en opeten.

Op zoek naar informatie
Kyra slaapt vanaf het begin al in haar ledikantje. In de nacht is het nooit een probleem om haar hierin te leggen, maar overdag was het eigenlijk wel een drama te noemen. Ze raakte volledig overstuur en ik kon haar pas troosten als ik haar uit bed tilde. Ik heb me ontzettend veel zorgen gemaakt, want ik wilde haar niet laten wennen om bij mij te slapen. Ondanks ik weet dat je je kindje niet kan verwennen onder het half jaar (omdat ze oorzaak/gevolg niet kennen), vertelde het consultatiebureau wel dat het kindje kan gewennen. “Ze zal straks gewend zijn aan het slapen bij een van jullie en daarom niet meer in eigen bedje kunnen”.
Ik ging op zoek, kocht boeken en pluisde heel internet af. Zo kwam ik ook op het artikel van de Huismuts (die ik al eerder in een artikel benoemde), ik vond het heel prettig om haar ervaring(en) te lezen. Samen met het boek ‘Baby in een droomritme’ vormde het de informatie die ik nodig had.

Onze slaaptraining
Ik ben een mama die haar kindje niet kan laten huilen. Iedereen is anders en elke moeder heeft zo haar eigen beste bedoelingen bij het opvoeden van haar kindje. Ik oordeel ook verder niet over de mama’s die dat wel kunnen/doen. Het laten huilen past gewoon niet bij mij (en ook niet bij mijn vriend). Dus die theorieën en werkwijzen konden voor mij linea direct in de prullenbak en zo ook het advies van het consultatiebureau.
Wat we dan wel doen? Nabijheid bieden. Laten weten dat we er zijn en dat het ledikantje een veilige en vertrouwde plek is waar ze tot rust mag en kan komen.

Dit ziet er als volgt uit:

– Kyra laat haar moeheidssignalen zien: gapen, in ogen wrijven, rode wenkbrauwtjes, etc.
– Hierbij kom ik meteen in actie;). Kyra krijgt haar slaapzakje aan, ik zet haar ‘muziekknuffel’ aan en ik stop haar strak in.
– Ze huilt en is onrustig, maar ik blijf bij haar zitten. Ik houd haar armpjes vast (soort van inbakergevoel) en fluister ‘shhh’.
– Dit blijf ik doen, totdat ze rustig wordt en niet meer huilt. Bij totale paniek haal ik haar uit bed en troost ik haar. Zodra ze weer rustig is, leg ik haar weer terug.
– Op een gegeven moment zie ik haar echt moe worden; haar oogjes sluiten, de kracht in de armpjes neemt af, etc. Dan besluit ik haar armpjes los te laten.
– Ik ga nog wel door met het ‘shh’ fluisteren, zodat ze weet dat ik nog in de buurt ben.
– Zodra ze weer begint te huilen (en dat gebeurde in het begin echt vaak), hield ik haar armpjes weer vast en vertel ik haar dat ik bij d’r ben en dat ze mag slapen.
– Wanneer Kyra volledig rustig is of zelfs in slaap gevallen is, verlaat ik de ruimte.

Een slaapcyclus van een baby is ongeveer 45 minuten (dit is bij Kyra echt heel lang 30 minuten geweest). Dit betekent dat ze na die tijd vaak weer wakker worden. Zodra Kyra weer wakker werd, probeerde ik alles weer overnieuw om zo nog een slaapje erachteraan te plakken. Soms lukt dit wel, soms totaal niet. Wanneer dit niet lukt, neem ik haar mee naar beneden en zorg ik dat ze het volgende slaapje eerder op bed ligt.
Ik hou de 90 minuten ‘wakker tijd’ aan (uit het boek gelezen). Dus vanaf het moment dat Kyra wakker is geworden, dan ‘mag’ ze 90 minuten wakker blijven. Tenzij je eerdere vermoeidheidssignalen ziet. Als ik later ben dan die 90 minuten, is Kyra vaak te actief geworden om nog makkelijk in slaap te kunnen vallen.

Werkt het?
JA! Ik moet zeggen dat ik het echt een enorm zware periode vond. Ik ben met ongeveer 11/12 weken heel bewust hiermee aan de slag gegaan. Achteraf denk ik iets te vroeg (en dat ze er misschien niet klaar voor was nog), maar ik was zo bang dat het anders nooit zou gaan lukken.
Kyra is nu 16 weken, dus een dikke maand hebben we geoefend. Het heeft me super veel energie gekost, ik heb er tranen om gelaten en heb vaak genoeg willen opgeven (“Dit gaat toch nooit lukken”). Maar gelukkig, mede dankzij vriendlief, toch doorgezet. En ja, het resultaat mag er zijn.
Kyra slaapt nu sowieso elk slaapje in haar eigen bed, mits we op pad zijn.
De ochtend slaap is de langste slaap van de dag. Gemiddeld duurt deze zo’n 2/2,5 uur met soms een uitschieter naar 3 uur! In de middag maakt Kyra vaak een kleine hazenslaapjes van 30 minuten en om 19:00/20:00 gaat ze weer naar bed.

Ik had dit nooit durven dromen of gedacht dat dit ooit zou lukken. Ik weet dat als je eenmaal denkt in het ritme te zitten, het zo weer anders kan zijn.. Dus ik geniet nog even van de tijd dat dit goed loopt. Het feit is in ieder geval dat Kyra haar ledikantje niet meer als een vreselijk ding ziet en dat maakt ’t allemaal een stuk gemakkelijker!

Heb je vragen? Dan mag je die altijd aan me stellen!

Liefs,

Leonie

PS: deze foto is van een poos terug. Hier droeg ze nog geen slaapzakje overdag en sliep ze nog met een knuffel.