Mijn verlof lijkt al weer eeuwen geleden, ik ben al weer een aantal maanden aan het werk. Een baby en werken, hoe vergaat dat mij? Vandaag klets ik je hierover bij.

24 uur
In mijn bevallingsverlof heb ik met mijn leidinggevende gesproken over het opnemen van ouderschapsverlof. Ik heb namelijk een contract van 30 uur en hoe dichterbij ik kwam bij mijn eerste werkdag, hoe meer ik besefte dat 30 uur wel erg veel is met een kleintje. Uiteindelijk heb ik dus besloten om 6 uur minder te gaan werken en dit scheelt al een hoop. Ik werk onregelmatig, dus de ene week werk ik misschien 20 uur en de andere week 30, maar op zich is dat nog redelijk te overzien.
De ene week is mijn rooster een stuk ‘relaxter’ dan de ander. Als ik bijvoorbeeld 3 diensten heb van 10:00-20:00 achter elkaar, kan ik mega opzien tegen die werkweek. Soms heb ik dan de neiging om nog 4 uurtjes extra verlof op te nemen. Maar omdat ik die week veel heb gewerkt, word dit weer gecompenseerd met een andere week en dan is ’t goed te overzien.

Afscheid
Het woord klinkt wel heel erg zwaar, maar toch is het steeds wel lastig om van haar afscheid te moeten nemen. De ene dag heb ik hier meer moeite mee dan de ander, dit is ook afhankelijk van wat voor een dienst ik heb. Ik heb altijd wel even moeite om dan de deur bij mijn moeder of gastouder achter me te sluiten, zonder haar… Ik zeg wel 10x gedag. Uiteindelijk is het toch echt wel nodig om te gaan om niet te laat te komen op het werk.

Kolven
Als Kyra bij mijn moeder is dan moet ik kolven op het werk. Dit doe ik zo om de 3 a 4 uur, net als haar voedingen. Mijn collgae doen hier niet moeilijk over en ik ben meestal binnen 20 minuten al weer terug. De ene keer kolf ik meer cc dan de ander, waar dit precies aan ligt weet ik niet. Ik kan gelukkig wel rustig zitten en de kamer is prettig. Het schoonmaken/omspoelen en drogen van de kolf duurt soms nog langer dan de activiteit zelf.

Voeden
De gastouder woont om de hoek van mijn werk, wat maakt dat als Kyra bij haar is, ik zelf daarheen kan om te voeden. Ik vind dit echt een luxe. Ik word tijdens mijn dienst ge-appt door haar als Kyra honger lijkt te hebben (meestal na 3 a 4 uur). Vaak kan ik dan binnen 5 minuten al wel weg van mijn werk (de collega’s en cliënten weten ervan) en ik ben er dan ook binnen 1 minuut. Dan loop ik via de garagedeur naar binnen en zit Kyra al lekker op mij (en op mijn melk) te wachten. Vaak ben ik binnen 30 minuten weer klaar en ga ik weer terug naar mijn werk.

Thuiskomen is een feest
Als ik zo’n lange dienst heb gewerkt ben ik altijd zo mega blij om haar weer te zien. Zeker als Kyra bij mijn moeder is geweest en ik haar niet zelf heb kunnen voeden. Ik wil dan echt de gemiste (knuffel)tijd inhalen en overlaad haar met kusjes. Die glimlach van haar is onbetaalbaar en ik kan daar nog steeds een traantje van geluk om laten (hormonen?).

Ik mag dus helemaal niet klagen. Ik tast nog heel even af of ik niet nog wat minder wil werken of dat dit toch goed vol te houden is. Ik weet ook niet of ik het nog zomaar mag veranderen… Tot nu toe gaat het nog prima en geniet ik des te meer van het thuis zijn dat ik eigenlijk niet meer de deur uit wil. Haha.

Liefs,

Leonie