Alweer een zwangerschapsupdate?! Jajoh, ik heb toch een hoop in te halen, he. Na vandaag zal er voortaan wekelijks een zwangerschapsupdate op de woensdag plaatsvinden. Woensdag is namelijk mijn ‘wisseldag’ en het lijkt me leuk om elke week een terugblik te doen naar de afgelopen zwangerschapsweek. Het kan zijn dat de ene week een kortere update is dan de ander, omdat dit natuurlijk verschilt per hoe de zwangerschapsweek is verlopen.

Benieuwd wat ik heb meegemaakt in week 10 t/m week 12? Lees dan gauw verder!

10/11 weken
De 10 weken kwamen in het zicht en dat betekende dat de echo er ook bijna aan zat te komen. Op de dag dat ik 10 weken zou zijn, 13 januari, kregen wij onze eerste ‘officiele’ termijnecho. Ik had deze later op de dag gepland, zodat mijn vriend mee kon. 18.15 stond de afspraak op precies te zijn. Uiteindelijk bleek dat mijn vriend thuis kon werken en ik dus met gemak de afspraak eerder had kunnen zetten. Ik twijfelde nog om te bellen of ik niet eerder kon, maar dat zou ook zo raar staan. Ik besloot gewoon te wachten. Als je dan erg zenuwachtig en ook nieuwsgierig bent, dan duren die paar uur echt heel erg lang. Alsof de tijd voorbij kroop.
Met wat tijdverdrijf als Netflix en alvast vooruitschrijven voor mijn blog kwam ik de tijd dan toch goed door. En toen konden we eindelijk gaan.

Mijn vriend wilde graag wandelend naar de praktijk, want dan konden we er na zo lekker wandelend de blijdschap delen. Ik vond dat zo lief en besloot, ondanks dat ik het veel te koud vond, dat dat oke was. We gingen wandelen. Niet echt over na gedacht dat wandelen met een redelijk volle blaas (want dat kan een voordeel zijn bij een echo) liepen we het stuk(je). Natuurlijk zijn we veel te vroeg van huis gegaan waardoor we omweggetjes hebben genomen om niet absurd vroeg daar aan te komen. Onderweg hield ik het bijna niet meer: ik moest zo ontzettend nodig plassen!
Daar zaten we dan, in de praktijk, toch nog 15 minuten te vroeg. Het rook wat apart in de wachtruimte waardoor ik kotsmisselijk werd. Waarschijnlijk ook door de zenuwen, maar ik was blij dat ik zat, want dan voel je de aandrang om te plassen niet zo (haha).
De verloskundige riep ons en ik vroeg of het klopte dat het beter was dat ik een volle blaas had, want anders zou ik eerst naar de wc gaan. Ze zei dat ze de baarmoeder zo beter kon zien inderdaad en ik nam plaats op het ‘bed’. Vol zenuwen lag ik daar, mijn vriend achter mij en ze zette het apparaat op mijn buik en meteen zag ik al een kindje. De grootste onrust was voorbij en ik kon met plezier kijken naar het beeldscherm.
Al snel zei de VK dat ik wel even naar de wc kon gaan want onze “Uk” zat helemaal in een hoekje gekropen waardoor ze flink moest drukken in mijn buik en ze zag zo al dat het ook zonder volle blaas ging lukken. Wat een heerlijk gevoel is dat dan he, eindelijk kunnen plassen.

Ik sprong weer op bed en ze liet ons kindje erg goed zien. Hij/zij was ontzettend beweeglijk: zwaaien, trappelen met de beentjes enzovoort. Ook zagen we weer het ‘witte vlekje’ oplichten wat dus het hartje was. Wat een enorme opluchting! We waren zo blij en gelukkig. Ze deed 3 metingen en uiteindelijk bleken we 1 week vooruit gezet te zijn! Yes! In plaats van 10 weken kregen we dus zomaar een week ‘cadeau’.
Na de echo werd er nog wat bloed afgenomen voor een check, maar ook voor de combinatietest die we na veel wikken en wegen, toch maar laten doen. Gewoon voor de zekerheid!
Toen we de deur uit gingen kregen twee mooie foto’s van de echo mee en op de weg terug hebben we het eerste stuk samen onze blijdschap gedeeld, maar al snel gingen we iedereen bellen dat het er allemaal goed uit zag.

Ook belde ik een vriendin op, die bijna op vakantie zou gaan, om het goede nieuws te vertellen (voordat ze het van iemand anders zou horen). Via Facetime liet ik haar de echo zien en ook dat was zo’n leuk en bijzonder moment. Mijn avond kon niet meer stuk.
Ik besloot dat ik het nu wel kon delen op mijn blog en paste nog even mijn zwangerschapsaankondiging aan en plande deze voor de volgende dag in. Wat een hoop lieve en leuke reacties van jullie allemaal; dank je wel!

12 weken
Yes, we zijn de ‘gevarenzone’ voorbij! Hoewel ik al weer op zoek ben naar bevestiging, ben ik enorm blij en gelukkig. Na de echo wilde ik het liefst iedereen die ik tegenkwam vertellen dat ik zwanger ben. Op het werk stilhouden lukt me bijna niet (ik heb me al ‘versproken’ bij een collega), maar heb toch besloten dit nog wel verder stil te houden, totdat ik mijn leidinggevende heb gesproken, wel zo netjes.
Op de dag van 12 weken besluit ik mijn zwangerschapsbroek uit de kast te trekken (want serieus, die buik lijkt echt gegroeid?!) en plaatste de bovenstaande foto op Instagram. Het zijn waarschijnlijk nog steeds  mijn darmen die aan het opzetten zijn (ofzo), maar verbergen gaat lastiger.
Als ik ga werken trek ik mijn lage broek aan en iets wat lekker wijd eroverheen valt..
Deze week besloot ik mijn leidinggevende op de hoogte te stellen dat ik zwanger ben. Halleluja, dat is eruit. Fijn om ook van haar een lieve reactie te ontvangen!
In het weekend hadden we een verjaardagsfeest van mijn schoonvader en besloten we het zijn familie ook maar meteen te vertellen. Veel mensen waren overrompeld van het nieuws, want ja, ze kwamen voor een verjaardag en nu verteld er ineens iemand dat ze zwanger is, haha.
Eind week 12 vertelde ik ook de rest van mijn collega’s van het goede nieuws, want daar is een vergadering het ideale groepsmomentje voor, daar had ik op gewacht. Hartstikke fijn en leuk om het hen (eindelijk) te mogen vertellen.

Na de vergadering had ik weer een afspraak bij de verloskundige. We mochten voor het eerst naar het hartje luisteren. Wauw, dat was ook ontzettend bijzonder. Helemaal trots en blij verlieten we de praktijk weer. Er groeit echt gewoon een kindje! 🙂

Zo, dat was weer een enorme update, mijn complimenten als je alles hebt gelezen! Aanstaande woensdag komt dan de update online van de afgelopen zwangerschapsweek, week 13.

Was jij ook zo opgelucht toen je het iedereen had vertelt?

Liefs,

Leonie