Weer een weekje verder! Vandaag vertel ik jullie over de mislukte poging met een doppler, hoe ontzettend spannend en zenuwachtig ik ben voor de geslachtsbepaling en onze plannen voor een Gender Reveal Party…

Mijn moeder belt op en vertelt vrolijk dat ze een doppler apparaatje mee heeft genomen van haar werk, om eens te kunnen luisteren naar het hartje. Hoewel ik het spannend vind omdat ik me toch afvraag of dit wel goed is voor de baby merk ik ook dat ik graag naar het hartje wil luisteren en ook mijn moeder dit bijzondere geluid gun om te horen.
We rijden naar mijn moeder en eenmaal daar krijg ik een kwak gel op mijn buik. Het apparaatje gaat aan en ik zet het op mijn buik. De verloskundige had het hartje zo te pakken, dus ik hoopte ook dat dit ons zou lukken. Maar helaas. Na een lange tijd gezocht te hebben, ga ik verdrietig en toch onzeker naar huis.
Mijn vriend gaf aan dat ik had kunnen weten dat we het hartje niet zouden kunnen vinden… Maar toch, het geeft geen fijn gevoel! Behoorlijk overstuur kwam ik thuis en het heeft lang geduurd voordat ik schakelde en mijn onzekerheid voor het grootste gedeelte verdween.

Deze mislukte poging maakte dat ik alleen maar verlangde naar de echo die ik met week 15 krijg. Een tijd terug hebben we namelijk een pretecho gepland voor de geslachtsbepaling. Ik kon al niet wachten, want: eindelijk kleertjes kopen, muurtje verven, spulletjes aanschaffen, etc! Maar nu al helemaal niet; want ik wil Uk ook gewoon zien bewegen! Ik ben gewoon weer op zoek naar bevestiging.

Ondanks dat heb ik toch kunnen genieten deze week. Ik ging samen met mijn moeder naar de stad voor wat meer zwangerschapskleding, want wow, mijn buik groeit als een malle! Broeken passen al een tijdje niet meer en het nu ook leuk geworden om shirtjes aan te trekken die mijn bolle buikje accentueren (hoera, ik durf weer strakke shirtjes aan). Ik had het niet verwacht, maar kwam met veel spullen thuis! Jurkjes, broeken en een shirtje en ik ben er ontzettend blij mee.

Met mijn vriend overlegde ik of hij het ook leuk zou vinden om een Gender Reveal Party te gaan geven. Dit vond hij ook een leuk idee en we maakte daarom een (simpele) uitnodiging die we verstuurden via Whatsapp naar familie en vrienden. Wij weten het woensdag als het goed is al, zij moeten nog even een aantal weekjes wachten. We wilde namelijk zoveel mogelijk opkomst en daardoor hebben we de Party wat later gepland.

Verder had ik deze week lekker een aantal dagen vrij en zelfs het hele weekend samen kunnen genieten met mijn vriend. Zaterdagochtend stond ik op en dacht ik dat ik blaasontsteking had. Ik moest gewoon continu plassen, super vervelend. Gebeld naar de VK om te vragen of ik Cranberrypillen mag slikken tijdens zwangerschap, aangezien die altijd rete goed helpen. Omdat er op mijn potje “niet gebruiken bij zwangerschap zonder medisch advies” durfde zij daar geen antwoord op te geven en gaf aan dat ik beter een potje urine naar de huisarts kon brengen.
Zo gezegd, zo gedaan. Maar natuurlijk was het super druk, op zaterdag! Na een uurtje wachten, kreeg ik te horen dat ik geen blaasontsteking had. HUH? Hoe kan dat dan? Waarschijnlijk het rekken van mijn baarmoeder, gaf de assistente aan. Vreemd.

Eenmaal thuis zat ik nog steeds met het ‘plasgevoel’, maar ik besloot me ergens anders op te richten en dat hielp. Zo heb ik toch nog wat dingen kunnen ondernemen zonder dat ik continu op de wc zat, haha.

Op de dag dat dit artikel online komt, hebben wij in de avond de geslachtsbepaling (YES). Ik zal het geslacht met jullie delen, zodra de Gender Reveal Party is geweest! Ook daar kunnen jullie nog artikelen over verwachten.

Liefs,

Leonie