Volgend jaar is deze dag ineens een stuk bijzonderder. Dan ben ik zelf mama (jeetje!), kan ik samen met mijn dochter op bezoek bij mijn moeder en kunnen we samen vieren dat we allebei mama zijn. Want dat is/lijkt mij toch het mooiste wat er is!

Mijn moeder en ik hebben een hele hechte band, altijd al gehad, altijd al geweest. We lijken qua uiterlijk niet alleen op elkaar, we houden ook vaak van dezelfde dingen. Vroeger dansten we keer op keer samen op “Vlieg met me mee” van Paul de leeuw. We tekende en knutselde samen, zaten samen op de schommel en speelde ook graag doktertje (met mijn broer erbij). Dit veranderde natuurlijk met de jaren in samen GTST kijken, paardrijden en shoppen.
Toen ik uit huis ging, om te gaan samenwonen, moesten we allebei wel wennen. Normale prik om 20:00 was toch echt de ‘pulptv’ (zoals mijn liefpa dat altijd noemt). Samen keken we dan de hele avond RTL4/5, kletsten tussendoor en lagen samen met elkaar op de bank. Dit was ineens voorbij, ik keek ineens gtst alleen en daarna keek ik samen wat met mijn vriend. Het elkaar elke dag zien was van de baan, we werken allebei gewoon en de tijd die ik thuis was, besteed ik ook graag samen met mijn vriend.
We zien elkaar nu zeker een keer in de week en vaak doen we dat waar we het beste in zijn: kletsen, shoppen en lekkere dingen eten (zoals de high tea van afgelopen week op de foto).

Zo gek en bijzonder hoe zo’n relatie met de jaren verandert. Kleine meisjes worden groot en dat betekent toch ook echt dat er op een gegeven moment wat meer afstand komt. Dat is natuurlijk alleen maar goed; want je wordt zelfstandiger en gaat meer je eigen leven leiden. Dat is toch ook zeker wel het teken dat de opvoeding geslaagd is, denk ik.
Ik kijk terug op een enorme fijne jeugd, waarin wat dieptepunten zaten, maar zeker meer hoogtepunten. Mijn moeder (en vader, maar ik schrijf dit specifiek over mijn moeder) had denk ik mij niet beter kunnen opvoeden. Ik heb altijd het gevoel gehad (en nog steeds) dat ik, no matter what, bij haar terecht kon. Ik heb, ondanks dat ze dit heel erg lastig vond en vindt, toch genoeg ruimte gekregen om mij te ontplooien wie ik ben en wie ik wil zijn. Ik heb altijd alle liefde en aandacht gehad die ze mij kan geven. Ik heb… En zo kan ik nog wel even doorgaan. Kortom; ik ben ontzettend blij en trots dat ik zo’n moeder heb.

Ik hoop ik straks ook zo’n fijne jeugd en opvoeding kan geven aan mijn dochter, zo als ik dat van mijn moeder heb gehad, dat ik net zoveel voor haar zal betekenen als dat mijn moeder voor mij betekent; dan is wat mij betreft mijn rol als moeder zeker vervult.
Ondanks dat ik het best spannend vind, moeder worden, weet ik dat het wel goed komt. Ik ben ontzettend dankbaar dat ik mijn moeder nog heb en dat ik altijd bij haar terecht kan voor een lach, een traan of een goed gesprek. Hopelijk kan ik nog jaren van haar enthousiasme, vrolijkheid en liefde genieten!

Mama, bedankt!

Liefs,

Je dochter

Ik wens natuurlijk iedereen die dit leest een hele fijne moederdag toe! En geniet van het heerlijke weer!