Mamakraamt: Mijn bevalling

Mijn bevalling

Vandaag, precies een week geleden begon mijn eerste wee. Nu een week later leek het me tijd om te vertellen hoe mijn bevalling is verlopen, aangezien jullie daar zo benieuwd naar zijn. Lees gauw verder!

Het begin
Het is dinsdag 02 augustus, 01:00 in de nacht. Ik moet weer eens plassen en stuntel het bed uit naar de badkamer. Ik had besloten niet meer te denken aan: “misschien kan het vannacht wel zo zijn”, dus ik ging gewoon weer gedachteloos liggen in bed.

Om ongeveer 01:20 voelde ik een flinke kramp in mijn buik. Ik dacht dat ik misschien niet goed had uitgeplast en dat mijn blaas pijn deed o.i.d., dus ik besloot nog maar eens naar de wc te gaan. Toen ging al wel een lampje branden, want de kramp deed behoorlijk pijn en ik vroeg me af of dit het begin zou kunnen zijn.
Omdat ik niet meteen hiervan uit wilde gaan, kroop ik weer in bed en wachtte ik de volgende kramp af. 20 minuten later kreeg ik precies zo’n zelfde pijn en toen besloot ik toch maar mijn vriend wakker te maken. Samen wachtte we de volgende kramp/wee af en die kwam weer na ongeveer 20 minuten.
Tussendoor probeerde we een beetje tot rust te komen of zelfs even weg te zakken, maar de adrenaline was te hoog om weg te vallen. Toen de weeën steeds sneller achter elkaar kwamen (van 20 naar om de 10), wisten we zeker dat het was begonnen. Ik weet nog dat ik tegen mijn vriend zei (toen ik de 10 min lang vond duren), dat ik hoopte dat het wel ging doorzetten.
En dat was zo. Toen de weeën ongeveer om de 5a7 minuten kwamen, besloten we het ziekenhuis te bellen. Zij gaven aan dat we mochten komen.

Inpakken en wegwezen
Ik bleef in bed liggen om de weeën op te kunnen vangen, die ik overigens het beste op mijn zij kon weg zuchten, terwijl mijn vriend de spullen bij elkaar zocht en nog even de hond ging uitlaten. Echt ‘inpakken en wegwezen’ was het niet, want ik geloof dat we er een uur over hebben gedaan om in de auto te stappen. Tip: zet de tassen alvast in de auto;).
De weg naar het ziekenhuis duurde ongeveer 20 minuten en gelukkig was ’t rustig op de weg. Ik moest ongeveer 4 weeen in de auto opvangen, wat best wel goed ging.

Het ziekenbuis
We hadden beiden geen euro in de portemonnee voor een rolstoel (dom!), dus moest ik lopen naar de afdeling. Daar stond het personeel al verbaasd klaar dat ik ’t stuk had gelopen, haha.
Meteen op de kamer aangekomen werden de weeën al wat heftiger en was ik blij dat ik op een bed kon liggen. Na een tijdje wachten kwam ze kijken hoe ‘ver’ ik was en ik zat op 3a4 cm ontsluiting. Meerdere personeelsleden gaven aan dat ik wel ‘heel hard’ ging, dus dat het ook nog wel snel zou kunnen gaan. De CTG ging goed en het wachten op meer ontsluiting was begonnen.
Op een gegeven moment kon ik niet meer in bed liggen, de weeen waren te heftig en te pijnlijk dat ik eigenlijk vroeg om pijnstilling. Omdat ik had opgeschreven liever geen pijnstilling te willen gebruiken, probeerde we eerst om de weeen onder de douche op te vangen. Dit ging goed voor een uur. Ik werd daarna gek van de wisseling van temperatuur en ik had het helemaal gehad. Ik verplaatste me dus weer op het bed en de weeen werden steeds heftiger.
Op een gegeven moment kreeg ik de weeen niet meer goed weggepuft en mijn vriend kon mij ook niet meer kalmeren waardoor ik tijdens een wee soms wat in de stress schoot: ze leken wel uren te duren.
Er werd weer gekeken hoeveel ontsluiting ik had (6a7 cm) en dat werd niet snel meer. Omdat het druk was op de afdeling had ik weinig begeleiding van het personeel wanneer ik dat nodig had. Soms had ik op de knop gedrukt en moest ik wel 20min wachten totdat er iemand kwam. Ik was helemaal afgepeigerd, ik was natuurlijk ook al behoorlijk wat uren bezig.
Toen besloot ik voor mezelf te kiezen en toch voor pijnstilling te gaan: remifentanil. Ook hier moest ik lang op wachten, maar omdat ik op die 6a7 cm bleef steken, ik weinig begeleiding had vanuit personeel, wilde ik gewoon wat tegen die pijn.
De weeen voelde ik nog steeds behoorlijk heftig, maar de momentjes tussen de weeen door waren een stuk relaxter omdat ik een beetje in een roesje zat.

Persen!
Eindelijk was het moment daar, na ongeveer 13 uur vanaf de eerste wee thuis, ik mocht een beetje mee-geven. Dit vond ik een stuk prettiger voelen dan die heftige ontsluitingsweeen. Ik heb zo’n uur geperst, het wachten op de laatste perswee duurde naar mijn idee uren. Het hoofdje lag helemaal klaar en met die mega perswee kon ik haar dan eindelijk naar buiten duwen. Ik had het geduld/rust niet om haar zelf aan te pakken (dit had ik wel in mijn bevallingsplan opgenomen), dus ik heb gekeken hoe ze op mijn borst werd neergelegd.

Emotioneel
Wauw, wat was ik ontzettend blij dat ze er was. Ik heb geloof ik wel 10x gezegd: “wat ben je mooi” en “eindelijk ben je er!”. Haar navelstrengetje werd door haar papa doorgeknipt: we waren ineens met z’n drieen! Ze heeft lekker lang bij mij huid-op-huid op de borst gelegen en na een tijdje, toen mijn moeder erbij kwam, heeft ze ook aan mijn borst gedronken.
Ik was een beetje uitgescheurd, dus moest wel gehecht worden. Dit was eigenlijk zo gedaan.
Na nog even te hebben genoten van het moment werd ze gewogen, gemeten, etc. Daarna moest ik wat eten (ongelooflijk dat ik deze activiteit op een lege maag heb doorstaan) en kon ik gaan douchen. Lekker!

Met z’n 3tjes naar huis
Hoe vreemd dat je met z’n 2en vertrekt en met z’n 3en thuis komt! Vermoeid maar nog vol met adrenaline kwamen we aan in een versierde tuin en huis; overal roze ballonnen en slingers + een bord in de tuin.
Vrijwel meteen kwamen mijn moeder en liefpa aan met avondeten (chinees; voor mij alleen tomatensoep), aangezien het al een uur of 19:00 was. Daarna kwam de kraamhulp nog aan om het een en ander uit te leggen.
Natuurlijk kwamen de andere opa’s en oma’s ook langs en ook mijn broer was hartstikke benieuwd naar zijn nichtje. Even een drukke boel, maar logisch dat iedereen Kyra graag wilde zien.

De eerste nacht
Die verliep eigenlijk best wel goed. We hebben haar een aantal keer gevoed en eigenlijk viel ze daarna snel in slaap. Gelukkig stond de volgende ochtend om 08:00 de kraamhulp voor de deur om ons alles uit te leggen en ons te helpen.

Wij zijn zo dolgelukkig met de komst van ons meisje. De kraamweek was ontzettend leerzaam en daarom ook behoorlijk heftig (daarover later meer). Vandaag is de kraamhulp er alleen nog in de ochtend en dan mogen we het helemaal zelf gaan doen. Spannend, maar ook zo ontzettend leuk.

Ik heb geprobeerd het bevallingsverhaal zo duidelijk mogelijk te schrijven en hoop dat ik alles heb genoteerd, ik ben namelijk nogal vergeetachtig de laatste tijd, haha. Respect als je al deze dik 1000 woorden hebt gelezen! Als je vragen hebt, dan hoor ik dat graag!

Liefs,

Leonie

14 thoughts on “Mamakraamt: Mijn bevalling

  1. Vervelend dat er zo weinig tijd en aandacht voor jullie! Gelukkig ging alles goed en kijk je er -volgens mij- positief op terug. Dit soort verhalen zijn voor mij erg fijn nu, gewoon de waarheid hoe het gegaan is, zo kan ik straks ook wat duidelijker mijn keuze maken. Ga je nog schrijven over de kraamweek? Geniet van je kleine meisje
    Michelle onlangs geplaatst…Luier etui hakenMy Profile

  2. Wat verschrikkelijk dat ze geen tijd voor je hadden! Erg klote lijkt me. Gek he? Dat we al dat geweld doorstaan met een lege maag… Ik heb tijdens mn weeen zelfs twee keer overgegeven terwijl er niks kwam. Dat je dan kúnt persen met een lege maag… Echte womanpower!
    Heel knap gedaan hoor, en dan dat moment dat ze op je borst gelegd wordt he… Ooooh dat moment vergeet je nooit meer!

  3. Oh dat van die rolstoel had ik ook!! Terwijl ik echt van iedereen de tip kreeg om een muntje in mijn portemonnee te hebben. Hahaha maar goed bewegen schijnt goed te zijn 😉
    Jammer dat ze zo weinig tijd voor je hadden. Dat hoor je echt zo vaak nog! En inderdaad, het mee mogen geven met een perswee voelde bij mij echt als een soort van oplichting.
    Geniet lekker van je gezinnetje
    Leonie van Mil onlangs geplaatst…The ice cream-tagMy Profile

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.